Opis
Czasy, w jakich przyszło nam żyć, niosą ze sobą szereg wyzwań, na które różni ludzie w różny sposób próbują odpowiedzieć – poszukując wiedzy, nabywając umiejętności i rozwijając kompetencje, jakie daje psychologia. Ludzie ci to populacja niezwykle zróżnicowana: obserwujemy wśród nich zarówno domorosłych mistrzów manipulacji – dla których psychologia jest arsenałem broni przeciwko człowiekowi, umożliwiającym stosowanie różnych form przemocy i wykorzystywanie innych według własnych potrzeb; jak i dojrzałych specjalistów, dla których psychologia jest zasobem wiedzy i umiejętności, pozwalającym kompetentnie wspierać drugiego człowieka w rozwijaniu siebie, radzeniu sobie z wyzwaniami i budowaniu bezpiecznego społeczeństwa. I jedni, i drudzy najczęściej spotykają się ze sobą i z psychologią w różnorodnych sytuacjach edukacyjnych, w których widzą szansę na realizację swoich marzeń i planów. Na szczęście wielu adeptów psychologii trafia w swoich poszukiwaniach na różnorodne uczelnie kształcące psychologów, których liczba wciąż rośnie, a psychologia od lat należy do czołówki wybieranych kierunków studiów
i tendencja ta wcale nie maleje.
Zjawisko to wymaga więc szerszej analizy, która pozwoli je pełniej zrozumieć i uwolnić się od obiegowych opinii na temat psychologii i psychologów, a jednocześnie zwiększać profesjonalizm specjalistów sięgających do zasobów psychologii. W tym nurcie mieści się też niniejsza publikacja, która z jednej strony dostarcza niezbędnej wiedzy psychologicznej, koniecznej do zrozumienia istoty różnorodnego wsparcia psychologicznego, a z drugiej pozwala zidentyfikować te prawidłowości w sformalizowanym procesie kształcenia zawodowego przyszłych psychologów, kształcenia opartego na doskonaleniu siebie i budowaniu profesjonalizmu wyrastającego z wiedzy, kształtującego umiejętności i prowadzącego do konsekwentnego doskonalenia kompetencji zawodowych.
Stawanie się kompetentnym psychologiem jest procesem odwołującym się do szeregu wiodących mechanizmów funkcjonowania i rozwoju człowieka. Często dają się słyszeć opinie, że psycholog to zawód dla każdego – tak, dla każdego, ale nie dla wszystkich. Żeby to zrozumieć, należy wskazać na podstawowe wymiary funkcjonowania człowieka, dzięki którym możliwe jest osobiste doświadczanie i zrozumienie procesu stawania się psychologiem. Liczymy na to, że niniejsza publikacja będzie zarówno źródłem wiedzy psychologicznej opisującej człowieka w drodze do celu, jak
i analizą procesu stawania się specjalistą w tak specyficznej roli zawodowej, jak rola psychologa, a przede wszystkim zachętą do osobistych refleksji dla osób w różny sposób zaangażowanych w promowanie psychologii i wspieranie człowieka.
Książkę rozpoczyna ograniczony przegląd teorii pozwalających zobaczyć z metapoziomu oraz doświadczyć i zrozumieć z poziomu indywidualnego człowieka prawidłowości, jakim podlega proces rozwoju zawodowego psychologa. Skoncentrowano się na pięciu wiodących zagadnieniach.
Ze względu na to, że każdy człowiek personalizuje siebie i swoje zachowania przez koncentracje i opisywanie swoich wiodących cech (w różnych wymiarach czasowych), w pierwszym rozdziale zaprezentowano wybrane psychologiczne koncepcje obrazu siebie. Znajdują się więc w nim: opis koncepcji samoregulacji według Roy’a Baumeistera, teorii „Ja możliwych” według Hazel Markus, teorii ukierunkowań i rozbieżności stanów „Ja” według Tory’ego Higginsa oraz zintegrowane poznawcze ujęcie obrazu Ja.
Opisy, a tym samym obrazy siebie lokalizowane są przede wszystkim w aktualnej perspektywie czasowej, która umożliwia człowiekowi budowanie realnego obrazu siebie jako konsekwencji indywidualnych, osobistych doświadczeń życiowych. Stąd w rozdziale drugim zaprezentowano proces kształtowania się realnego obrazu siebie, w sposób szczególny uwzględniając trzy grupy czynników pełniących wiodącą rolę w procesie kształtowania się „realnego obrazu Ja”. Są to: czynniki rozwojowe, czynniki środowiskowe oraz aktywność własna podmiotu.
Człowiek nie stoi jednak w miejscu, lecz przez całe życie znajduje się w procesie zmiany. Doświadcza tego każdy z nas, choć nie wszyscy mają potrzebę analizy tego obszaru. Znajomość i świadomość własnego rozwoju są jednymi z podstawowych obszarów, w jakim klienci psychologa lokalizują własne trudności. To jest dodatkowym uzasadnieniem dla zaangażowania studentów psychologii w poznawanie i wspieranie procesów rozwojowych: własnych i drugiego człowieka. Stąd też w rozdziale trzecim zaprezentowano podstawowe prawidłowości sprawiające, że idealny obraz siebie jest traktowany jako swoisty wzorzec rozwojowy każdego człowieka. Opisano więc proces tworzenia się idealnego obrazu siebie, zaprezentowano komponenty i funkcje
idealnego obrazu siebie oraz ukazano znaczenie idealnego obrazu siebie w procesie samoregulacji.
Jednym z podstawowych aspektów podkreślających wagę idealnego obrazu „Ja” jest idealny obraz roli zawodowej, do której człowiek się przygotowuje lub którą już wykonuje. Pełni on wówczas rolę ważnego czynnika motywacyjnego dla szerokiej gamy zachowań. Przedstawione to jest w rozdziale czwartym, w którym po zasygnalizowaniu znaczenia obrazu roli zawodowej w procesie samoregulacji zaprezentowano bardziej szczegółowo znaczenie obrazu roli zawodowej (zwłaszcza w wersji idealnej i powinnościowej) dla aktywności akademickiej, aktywności prospołecznej oraz aktywności własnej jednostki.
Psycholog to zawód zaufania społecznego, a więc z osobami go wykonującymi wiążą się nie tylko wysokie wymagania kompetencyjne, ale również (a czasem przede wszystkim) wysokie kompetencje etyczne i moralne. Stąd też w rozdziale piątym zaprezentowano kulturowe i zawodowe konteksty obrazu psychologa, a w szczególności percepcję społeczną psychologa i jego pracy oraz predyspozycje indywidualne, kompetencje osobiste i standardy etyczne istotne dla obrazu psychologa w kontekście zawodowym.
Powyższe założenia teoretyczne stały się podstawą programu badawczego, adresowanego do studentów rozpoczynających studia na kierunku psychologia (jednolite studia magisterskie), w którym udział był dobrowolny. Przedmiotem badań były obrazy siebie oraz obraz „idealnego psychologa”, a uzyskany materiał badawczy został poddany wielopłaszczyznowym analizom i interpretacjom, ważnym z perspektywy indywidualizacji procesu kształcenia oraz realizacji osobistych planów rozwojowych. W szczególności poszukiwano odpowiedzi na sześć wiodących pytań:
1. Jaki jest początek procesu poszukiwań „Nauczyciela i Mistrza”, czyli jak ogół badanych osób rozpoczynających studia widzi siebie, jacy chcieliby być oraz jaki ich zdaniem powinien być „idealny psycholog”?
2. Jaką rolę na tym etapie poszukiwań pełni zmienna płci, tak istotna w dzisiejszym społeczeństwie, a szczególnie ważna w osobistym poczuciu identyfikacji, jakości osobistych percepcji siebie i świata, aż po oczekiwania i preferencje tak w poszukiwaniu pomocy profesjonalnej, jak i w korzystaniu z działań pomocowych?
3. Wiedząc, że każdy z nas w sposób wysoce subiektywny spostrzega siebie i świat, istotne stało się pytanie o to, z czym przychodzą (czyli obrazy siebie) i dokąd zmierzają (czyli idealny obraz roli) osoby o różnym realnym obrazie siebie.
4. Również idealne osobiste wzorce rozwojowe są wysoce zindywidualizowane, a więc ważne staje się pytanie o to, z czym przychodzą (czyli obrazy siebie) i dokąd zmierzają (czyli idealny obraz roli) osoby o różnym idealnym obrazie siebie.
5. I wreszcie obraz „idealnego psychologa”, czyli „Nauczyciela i Mistrza”, albowiem ideały i powinności różnią ludzi, choć często używane słowa są te same. Stąd też pytanie o to, z czym przychodzą (czyli obrazy siebie) i dokąd zmierzają (czyli idealny obraz roli) osoby o różnym obrazie swojego „Nauczyciela i Mistrza”, czyli „idealnego psychologa”.
6. W sposób naturalny dopełnieniem powyższych pytań staje się analiza faktów związanych z efektywnością poszukiwania „Nauczyciela i Mistrza”, a więc powodzenia w realizacji pierwszego etapu poszukiwań (czyli skutecznego studiowania).