Opis
PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ Tom V
Na wstępie należy postawić pytanie, czym jest przedsiębiorczość. Niewątpliwie jest to cecha charakteru lub zespół cech w grupie i zachowań właściwych przede wszystkim dla przedsiębiorców, czyli osób skłonnych do podejmowania ryzyka, aktywnych i poszukujących nowych rozwiązań oraz efektywnie wykorzystujących nadarzające się okazje i możliwości. W teorii ekonomii przedsiębiorczość definiowana jest jako swoista forma pracy lub jako czwarty (obok pracy, ziemi i kapitału) czynnik produkcji. Główne cechy przedsiębiorców to m.in. umiejętność dostrzegania potrzeb i doskonalenia pomysłów, zdolności do wykorzystywania nadarzających się okazji oraz gotowość do podejmowania ryzyka. O współczesnej przedsiębiorczości możemy mówić w dwóch wymiarach – jako pewnym procesie (tworzeniu i budowaniu czegoś nowego, nowego przedsiębiorstwa) oraz jako zespole cech opisujących szczególny sposób postępowania człowieka. Dlaczego nauka przedsiębiorczości jest istotna z perspektywy rozwoju społeczno-gospodarczego świata? Z jednej strony przedsiębiorczość to pewna postawa, dzięki której dana osoba realizuje wyznaczone przez siebie cele związane z osiągnięciem zysku. Z drugiej strony przedsiębiorczość to ważny zasób niematerialny, prowadzący do wzrostu ekonomicznego oraz tworzenia nowych miejsc pracy. Z tego powodu poszukuje się sposobów, aby stymulować działalność przedsiębiorczą, a przez to wzrost ekonomiczny i społeczny. Poszukuje się kluczowych czynników sukcesu w działalności przedsiębiorczej, zarówno w ujęciu mikro-, jak i makroekonomicznym, ale także społeczno-psychologicznym oraz kulturowym. W przypadku współczesnej przedsiębiorczości, traktowanej jako koncepcja naukowa, badacze, szukając nowych tematów rozważań i innowacyjnych metod badawczych, coraz rzadziej odwołują się do ekonomii. Jednocześnie dynamicznie rozwija się nurt humanistyczny i społeczny przedsiębiorczości, koncentrujący się na przedsiębiorczej jednostce. Podejmowana tematyka, wykorzystywana metodyka badań i sposoby interpretacji wyników w przypadku podejścia ekonomicznego i podejścia humanistyczno-społecznego są znacząco inne. Przedsiębiorczość jako zagadnienie naukowe wywodzi się historycznie z ekonomii. Wydawałoby się zatem logiczne, że ekonomia i przedsiębiorczość powinny przenikać się, uzupełniać i inspirować. W rzeczywistości jest jednak inaczej. Wzajemne oddalanie się wynika z kierunków ich rozwoju. Przedsiębiorczość w XX w. konsekwentnie odseparowywała się od ekonomii, czerpiąc z dynamicznie rozwijających się takich nauk jak psychologia, socjologia czy zarządzanie. Ponadto wraz z rozwojem przedsiębiorczości w wymiarze naukowym coraz wyraźniej zaczęto marginalizować przedsiębiorczość i przedsiębiorcę w teoriach ekonomicznych. Współczesna literatura z zakresu przedsiębiorczości koncentruje się na odtworzeniu procesu przedsiębiorczego. Autorzy starają się zrozumieć, dlaczego i w jaki sposób niektóre jednostki dostrzegają możliwości podjęcia przedsięwzięć przedsiębiorczych, a następnie, jeśli okazują się one atrakcyjne, z powodzeniem wprowadzają swoje pomysły w życie.